هرکس که نمایش از کاراته را تا به حال دیده باشد میداند که اساتید کاراته همواره در موقع
نواختن ضربات دست و یا پا فریاد بسیاری بلندی مکشند برخی مگویند که انها جیغ مکشند اما
نام ان فریاد کیای است بسیاری از اسیایی ها معتقدند که نیرویی میان تمام اشیای جریان دارد
که انها وادار به حرکت و تغییر می کند در زبان زاپنی به این نیرو( کی ) می گویند بطور
مثال اب و هوا که دائما در حال تغییر است تن کی ( کی اسمانی ) نامیده میشود
به طور خلاصه باید گفت که کیای فریادی است که از ناحیه ی داخلی شکم و نزدیک به ناف
نشأت می گیرد و همراه با تخلیه ی نفس است (مانند حالتی که یک اتومبیل را هل می دهیم (.
یک کیای درست دارای خصوصیات زیر است :
۱ - ریه و شکم به طور کاملاز هوا تخلیه می شود.
۲ - ماهیچه های شکم منقبض شده و در مقابل ضربه دارایآمادگی و مقاومت می شوند
۳ - فریادی که همراه تخلیه ی هوا ست هیچگونه تأثیرمنفی و خراشی به حنجره و گلو وارد نمی کند.
۴ - هیچ کلمه ی خاصی تلفظ نمیشود.
در خصوص مورد اخیر یعنی شماره ی ۴ ، شنیده می شود که بعضی از کاراتهکاهای تازه
کار ، خود کلمه ی کیای را با فریاد و صدای بلند اظهار می کنند که کاملااشتباه است.
در موارد دیگری دیده شده که برخی کاراته کاها از الفاظ خاصیاستفاده می کنند که علاوه
بر اینکه هدف اصلی کیای را ایفاد نمی کند ، بعضا مضحک نیزمی باشد. صداهائی شبیه
تیک تیت سیش و نظایر آن.
باید به خاطر داشت که به طورکلی اهدافی که از کیای مد نظر است به شرح ذیل می باشد:
الف - ایجاد ترس ودلهره در حریف
ب - ایجاد روحیه و اعتماد به نفس در خود
ج - آمادگیبدن برای دریافت ضربات احتمالی با آسیب و درد کمتر
د - تقویت تکنیک اجراشده
در پایان توجه به این تذکر لازم است که کیای به عنوان یک تکنیک محسوبنمی شود بلکه
v
فریادی است که دقیقا همزمان با اجرای تکنیک و با خصوصیاتی که ذکر شداجرا می گردد.
· و کیای کشیدن زودتر و دیرتر، یعنی قبل و بعد از تکنیک صحیح نیست وخاصیتی ندارد.
-
-
-
-
-
-
jska sistan
-
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند 